Het woord 'psychisch'. Ik, en met mij velen zijn er "bang" voor gemaakt (negatieve associatie), omdat... ons vroeger wijs is gemaakt dat dat, even kort door de bocht, betekent 'dat je gek bent' (of een last) als je gebukt gaat onder een 'psychische' aandoening. Alsof je maar gelijk 'volledig ontoerekeningsvatbaar' verklaard moet worden en je zelf geen heldere beslissingen meer kunt nemen. Ook de huidige media is schuldig aan deze "bangmakerij".

Nog stééds lijkt dat hardnekkige vooroordeel te heersen, wat uiteindelijk best veel schade kan berokkenen. Door 'de maatschappij' worden mensen met een psychische aandoening af- of weggeschreven alsof ze geen 'volwaardig mens' meer zijn (of voor hun gevoel weer kunnen worden). Vooral ook in de arbeidsmarkt.

Bedenk eens wat zo'n (voor)oordeel met een mens kan doen: Deze mensen zouden zich daardoor kunnen gaan identificeren met hun aandoening en er dan ook nog eens depressief van/door worden. Je moet dan echt wel sterk in je schoenen staan om je geen (machteloze) 'outcast' te voelen.

Percentsgewijs schijnen er relatief veel hoogbegaafden te zijn die last hebben van angsten, stoornissen en/of depressies.
Angsten: Dat zal mede komen doordat ze meer gevaar kunnen zien (ze denken verder, cross-matchen, anticiperen etc.).
Depressies: Omdat ze dieper nadenken over (de zin van) het leven,  over 'de wereld' (en alle misstanden erin) en bijv. de ontwikkelingen in de samenleving. Veelal niet zichzelf kunnen of mogen zijn en zich daardoor 'anders' en/of bijv. eenzaam voelen etc.
'Stoornissen': ASS ed.

Ik beschrijf in dit stukje weinig tot geen nuances,
maar daar zíjn er natuurlijk 10.000 van
en dat is nu eigenlijk -precíes- waar ik op doel !

Niet alle mensen noch aandoeningen
kunnen over dezelfde medische kam geschoren worden.

Er zijn vele lichamelijke problemen die veroorzaakt worden door de psyche (neem stress maar als oorzaak nr.1), maar er zijn ook 'psychische' aandoeningen die in werkelijkheid veroorzaakt worden door een lichamelijk (biologisch) probleem. Wetenschappers ontdekken steeds meer dat oa. onze darmen bijvoorbeeld hier een grote rol in zouden kunnen spelen.

Waarom is het dan zo dat mensen met een (zo geclassificeerde) 'psychische' aandoening als 'niet (goed) wijs' en niet meer als 100% mens gezien worden door 'de maatschappij' en worden mensen met een aantoonbaar lichamelijke aandoening wel serieus gehoord ? (Weer even kort door de bocht, ik ben me evenzo goed bewust van alle tegenwerpingen en uitzonderingen).

Iedereen maakt dingen mee in z'n leven die invloed hebben op zijn psyche en in bepaalde gevallen kan dat echt heel diep gaan en/of zich nestelen, vaak on(der)bewust. Ik ben zeker geen tegenstander van therapie maar.. niet álles is daarmee op te lossen en evenzo ben ik geen voorstander van het te snel voorschrijven van chemische medicatie, maar.. er zijn nu eenmaal mensen die dat echt nodig hebben om bepaalde biochemische processen te reguleren, net als dat diabetici insuline nodig hebben.

Wat wil ik met dit verhaal zeggen ?
Dat een 'psychische aandoening' niet automatisch gelijkstaat aan: dat je 'niet goed bij je hoofd bent'
en dat er niemand door afgeschreven of als 'minderwaardig' gezien mag worden omdat ze ergens aan lijden.
*(NB. Ik spreek hier over aandoeningen waarbij men anderen geen kwaad of fysiek pijn doet)*

Mensen hebben een aandoening
ze zijn het niet !

By #PuurAlicia